ویژگی های خاک
زعفران گیاهی پیازدار است و به همین دلیل به خاکی با زهکشی خوب (که پیاز را پوسیده نکند) نیاز دارد. به همین دلیل باید از
خاک های سنگین یا خاک هایی که رطوبت بیش از حد را جمع می کنند، پرهیز کنیم. سنگ آهک و خاک های عمیق با مقدار
متوسطی از مواد آلی برای کشت مناسب هستند . به یاد داشته باشید که زعفران خاک را مستهلک می کند و لازم است ابتدا از
منابع معدنی تولید شده توسط کمپوست بهره برد.
در واقع، زمانی که زعفران از یک قطعه برداشت شد، معمولاً به مدت 10 سال بدون کشت (اما گیاهان دیگر از خانوادههای
مختلف) استراحت میکنند.
زمین را معمولاً قبل از کاشت با شخم 30 تا 40 سانتی متری زمین آماده می کنند . با این کار به افزایش تخلخل خاک و ترکیب ایده
آل کمپوست دست خواهیم یافت.
این کار معمولاً چند ماه قبل از کاشت انجام می شود که از خرداد تا شهریور می رود و 10 سانتی متر فاصله بین پیازها باقی می ماند
و آنها را در عمق بین 10 تا 15 سانتی متر دفن می کنند.
مشترک و آبیاری
معمولاً در کار تراشکاری زمین از مشترک استفاده می شود و معمولاً بسته به وضعیت خاک بین 3 ماه تا 1 ماه قبل انجام
می شود. مواد آلی به خوبی تجزیه شده، مانند کود دامی یا کمپوست، در چارچوبی که می خواهیم زعفران را کاشت کنیم، به طور
یکنواخت استفاده می شود و توزیع می شود. در 1 متر مربع می توانید بین 1 کیلوگرم تا 1.5 کیلوگرم مواد آلی اضافه کنید، اگرچه در
هنگام افزودن بیشتر یا کمتر به کیفیت محصول بستگی دارد.
زعفران گیاهی است عادت به آب و هوای گرم که آب زیادی در آن وجود ندارد (یونان، اسپانیا، مراکش، ایران و …). تولیدکنندگان
بزرگ معمولاً آبیاری را به ندرت اما در مقادیر زیاد انجام می دهند. از سوی دیگر نشان داده شده است که آبیاری موضعی باعث
افزایش عملکرد ابریشم می شود. خلاصه اینکه زعفران نیازی به آب زیاد ندارد
مراقب علف های هرز باشید!
زعفران گیاه کوچکی است و اغلب در محاصره سایر گیاهان و علف های هرز دیده می شود. اگر محصول شما کوچک است
(و بیشتر روی زینتی متمرکز است) می توانید وجین یا تمیز کردن دستی را انجام دهید. از آنجایی که برای تولیدکنندگان بزرگ، رشد
علفهای هرز میتواند به معنای از بین رفتن 20 درصدی تولید زعفران باشد، این کار باید انجام شود.
حفاظت از پیاز زعفران
کشت زعفران بیش از 3 سال طول نمی کشد. مواردی وجود داشته است که در آن سال 4 همچنان تولید می شود، اما به طور
کامل توصیه نمی شود، زیرا عملکرد بسیار کاهش می یابد.
پیازها جمع آوری شده ، تمیز می شوند و خاک آغشته شده برداشته می شود و پیازهایی که بزرگتر هستند و از نظر بصری
کیفیت بهتری دارند حفظ می شوند. آنها معمولاً در دمای 5 تا 10 درجه سانتیگراد به صورت پخش شده (به طوری که کل سطح
هوادهی شود) نگهداری می شوند و روی هم انباشته نمی شوند.